Waarde Wijven,

Ondanks de uitstekende relatie tussen onze disputen heeft het lang geduurd om die verder uit te diepen. Waar Sabine en Van Walree lang geleden al eens getracht hebben om een date te regelen, is het nu wel gelukt.

Door middel van een hele lieve Valentijnskaart van Quenouille werden wij gevraagd om een afspraakje en met een volmondig ja (inclusief rozen) van onze kant, werd de liefde bezegeld.

Nadat Marlijn en ondergetekende een goede pre-date hadden gehad, wisten wij het al snel: pizza en keghelen zijn de katalysatoren voor een avond uitstekend vermaeck.

Na verwelkomd te zijn in het zeer nieuwe en deghelijke burgerhuis van Eline werd er pijnlijk geconstateerd dat de jongst aanwezige ook alweer 4^e jaars was, gelukkig mocht dat de pret niet drukken en na heerlijk gegeten te hebben en nog een ijsje bij Van der Poel was het eindelijk zover…Keghelen! De activiteit waar de AQtieven zo benieuwd naar waren!

Aangekomen bij het Kegelhoes sloten ook de wat jongere AQtieven en Incognitianen aan, de opwarming kon beginnen. Waar de Incognitianen al snel hun schouders en armen losdraaiden, waren de AQtieven vooral onder de indruk van de smalle baan en de ‘zware’ ballen. Toen ook de eerste AQtieven een gooi probeerden te doen bleek dat al snel moeilijker gezegd dan gedaan…maar goed, wie niet waagt, wie niet wint.

Voor de integratie werden er twee gecombineerde teams gemaakt die de strijd met elkaar aangingen. Na een rustig begin vlogen de ballen over de baan en werden er vele Keghels geraakt. Ondanks tentamens en andere verplichtingen werd er daarnaast ook goed gedronken en gegeten, ook de innerlijke mens moet goed verzorgd worden!

Wie er uiteindelijk gewonnen heeft…niemand die het weet, maar wat ons betreft het belangrijkste…de vlam is dik aan!

Nonsuné,

Heer Geurts

Praeses

Zaterdagochtend, ik doe mijn ogen een stukje open en zie dat de helft van mijn tijdelijke huisgenoten al up & running is. Er is een welbekende haast en na wat verder ontwaken blijken ze inderdaad weer bijna te laat te zijn. Zij gaan op excursie naar Auschwitz en maken zich klaar voor een indrukwekkende dag.
Niet iedereen gaat mee met deze excursie. De achterblijvers, verdeeld over de verschillende appartementen, kunnen de dag rustig beginnen. Met een klein Qatertje van de vrijdagavond zitten we aan het bananenpannenkoekenontbijt en al snel worden via een gloednieuwe appgroep plannen voor de dag gesmeed. Dit alles onder begeleiding van de collectie gag’s en meme’s van Renske en Lena. Kroeze maakt vast een ochtendwandeling via De Hortop, Oppad en Ganghouwe, kortom: de humor is in no time alweer tot ons niveau gekelderd. Ik hou d’r van! :D

Zelf ben ik met Rachel en Heleen de stad te voet gaan verkennen, behoorlijk warm, maar we hielden de pas er stevig in! Natuurlijk wel met regelmatig een chillmoment op zo’n heerlijk hippieterras met mojito-limonade.

 
Nu kan ik gaan vertellen wat we allemaal hebben bekeken, maar dan wordt het zo’n ‘kom-de-vakantie-dia’s-eens-kijken-verhaal’. Het was gewoon een heerlijk rustig dagje met de perfecte combinatie van goede gesprekken, een mooie stad en lekker eten en drinken.
Wat de rest heeft gedaan weet ik eigenlijk niet zo goed.. Volgens mij heeft een groepje zich zeer goed vermaakt op het city-strand aan de rivier, is er een flink stuk gefietst in de prachtige omgeving en hebben mensen genoten van humus.

Tegen de avond verzamelde iedereen zich weer in de stad. Na allemaal een hele verschillende dag te hebben gehad, konden we even rustig bijpraten om ons vervolgens naar het volgende punt op het programma te begeven: het Jubeldiner!
Zoveel Q-sters bij elkaar om de verjaardag van ons fantastische dispuut te vieren, dat is echt een tof gezicht. Diane maakte ons met haar rake speech nog even extra bewust van de gaafheid van Quenouille (serieus het leukste dispuut ooit). Ze is dan ook niet voor niets verkozen tot Q’s ‘best public speaker’.

Voor de ProseQcie was dit een dubbel geslaagde avond, want met het aanbieden van een goede fles bubbels hebben Lena en Renske zich ingekocht.. excuus, ik bedoel natuurlijk geïnaugureerd, in deze Qommissie. We gaan er dan ook vanuit dat het aantal activiteiten, door deze commissie georganiseerd, verdubbeld zal worden.

De dag werd afgesloten op een terrasje, waar we het voor elkaar krijgen om met z’n 28en in een kring te gaan zitten. Laat wordt het niet, want de eerste vlucht gaat de volgende ochtend alweer vroeg, dus we maken ons op voor een korte nacht en vliegen ons nest in.

Ik vond het fantastisch!

Qussie,
Ska

Op de tweede dag moesten we al vroeg uit de veren voor een boottripje op de Wisła. De één wat uitgeruster dan de ander, stapten we in een drietal bootjes om de stad vanaf het water te bekijken. Onze boot had een heuse zeerover aan het roer, met wapperende krullen en een witte kapiteinspet. Waarschijnlijk was zijn goede Engels op de oever achtergebleven, maar met een beetje goede wil en fantasie hebben we toch wat van zijn vertellingen opgestoken (“A handcrafted hill!”)

Weer terug op de kant waaierden we in kleine groepjes uit over de stad om de sightseeing voort te zetten, om te wandelen, te shoppen, te fietsen en/of een EsQape Room te doen. Wij vertrokken naar de Joodse wijk, om de smalle straatjes en pleintjes te bekijken. Vanwege één manQepootje in ons gezelschap zat er niks anders op dan ons te laten rijden. Als echte toeristen in een soort golfkarretje, stiekem best wel relaxed.

Na een bescheiden sightseeing en vooral veel drankjes en hapjes, was het aan het eind van de middag tijd om weer te verzamelden voor het volgende programma-onderdeel: de pubQrawl. De eerste kroeg viel tegen, dus na de openingscocktail gingen we snel door naar de volgende! In de tweede pub, een jazzkelder, hadden we het een stuk beter voor elkaar. Een eigen hoek met chille banken, wél aardig personeel en muziekmakende baarden op het podium. Aangesterkt na deze goede ervaring, togen we vol goede moed naar de derde stop. Weer een ondergrondse tent, ditmaal met een dansvloer en DJ Tilly achter de knoppen. Hier was het leuk, hier waren shotjes en hier konden we de voetjes van de vloer doen. En dus bleven we hier de rest van de nacht om van die mogelijkheden gebruik te maken. Quiné!

Qus, Rachel

QraQau - dag 1 van vier fantastische dagen

Out of office aan, schrijfblok in mijn kluisje, bureau clean desk: tijd om te ontspannen en genieten van een heel weeQend Quenouille in de prachtige stad QraQau. Van een bezoek aan de stad twee jaar daarvoor had ik nog goede herinneringen. Een overzichtelijke stad met leuke terrasjes, goedkoop bier en lekker eten.

Sjonge jonge de vliegreis was er wel weer eentje op z'n Quenouilles. Niet voor niks het dispuut dat erom bekend staat Qreatieve oplossingen te verzinnen om geld te besparen. Waarom meer betalen als het goedkoper kan? Misschien omdat je dan niet op een onmogelijke tijd in Brussel in het vliegtuig hoeft te stappen...;-) desalniettemin een prima reis en bijkomend voordeel, om half 12 hadden we de koffers al gedropt en de eerste halve liter al voor onze neus staan. Quiné!

Gedurende de dag druppelden er nog meer groepjes binnen - zij hadden drie tientjes meer betaald voor nachtrust, suf...haha...naja...boer met kiespijn ;-) tijdens het diner die avond - met blauwe servetten en al, chapeau! - werd er driftig op los gekwebbeld. In Enschede sprak je elkaar elke week en was er altijd genoeg stof, laat staan wanneer je elkaar nog maar een paar keer per jaar ziet! HeerlijQ, een goed begin van een lekker weekend.

Qus, Marike

Yes, het is dan eindelijk zover: het JubelweeQend! We hadden precies om 0:00 uur afgesproken op het station van Enschede om te verzamelen en samen in de grote AEGEE bus richting de luchthaven van Charleroi (Brussel) te rijden. Toen we aankwamen bij het station, stonden er niet alleen blauwe wijven maar ook groene heren! De lieve mannen van KADMOS kwamen ons even persoonlijk doei zeggen en een fijne reis wensen. Aw :) 

De topchauffeurs Aniek en Marlijn waren voorbereid met grote kannen koffie. Aniek en Marlijn, bedankt voor de topreis en KADMOS, bedankt voor het afscheid!

Eenmaal aangekomen bij Charleroi begon de vliegreis, die maar van korte duur was. En toen begon het: Jaaaa, QraQau!!!

Qus, Duimpje

Lieve Quenouillers,

Als nieuwste lichting willen wij ons nog even officieel voorstellen. Zoals onderstaande foto misschien doet vermoeden, houden wij wel van een beetje gekkigheid. Ookal zijn wij twee geheel verschillende wijven (en ging meestal vanalles mis), hadden wij tijdens de ontgroening toch ontzettend veel lol. Tussen alle stress van beide door (okee, eigenlijk had Eveline vooral heel veel stress) konden we af en toe toch nog een moment vinden waardoor we echt konden praten, giechelen en lachen. Vooral het maken van ons lichtingslied was fantastisch!

Toch hebben wij zeker onze moeilijk momenten gehad. In de praktijk kwam het hierop neer: Eveline (tegenwoordig ook wel Qwebbel genoemd) is een echte perfectionist, die alles goed wil doen. Soms is dat niet mogelijk, omdat ze te veel hooi op haar vork heeft genomen. Rosa (nu bekend als Qnoopje) is ook altijd druk in de weer. Zij is eigenlijk iemand die tegen alles ‘ja’ zegt en vervolgens niet weet waar ze de tijd vandaan moet halen. Daarom probeert zij alles zo snel en praktisch mogelijk te doen, wat goed is in veel gevallen, maar voor perfectionistische en gedetailleerde Eveline was dat af en toe lastig om mee te werken. Uiteindelijk waren we een hele goede combi. Qnoopje hakte de knoop door wat we gingen doen, Qwebbel deed daar nog wat extra moeite en detail bij (en desnoods een heel lang verhaal wat prima ingekort had kunnen worden naar twee zinnen), en Qnoopje zorgde er weer voor dat Qwebbel daar niet te ver in ging.

Dit zorgde voor hilarische taferelen. Qnoopje had haar punt in een minuut gemaakt, terwijl Qwebbel wel een boek kon schrijven over wat ze met de activiteit beleefd had, wat ze er van vond en vooral wat ze dacht dat de bedoeling ervan was. Ik hoop dat het jullie inmiddels opgevallen is dat Qwebbel dit verhaal aan het schrijven is, want Qnoopje was bij lange na niet op zoveel zinnen gekomen :P. Mochten jullie nu al verveeld zijn dan is dat lekker pech, want dit verhaal is nog LANG niet klaar!!

Naast onze verschillen zijn er toch ook een paar overeenkomsten. Zo zijn wij allebei erg laks wanneer we ergens geen zin in hebben, komen we ALTIJD ultra-laat en we ‘schijnen’ een beetje dezelfde stem te hebben. Daarnaast zijn we allebei eigenwijs (al is Qnoopje toch wel ietsje erger) en zijn we erg goed in onzelf uitputten, al zijn we na een nacht van 13 uur slaap weer helemaal de oude. Bovendien houden we allebei wel van een biertje en vinden we het heerlijk om na een kroegavond samen naar huis te fietsen.

Goed, nu ga ik echt stoppen met schrijven. In mijn verbeelding zie ik Bob alweer kwaad naar me kijken, omdat ze vindt dat ik te veel aan het kletsen ben, haha.  

Met de liefste Qusjes van Rosa (die zit nu heel awesome in Japan!!),

Eveline

“En samen is het altijd feest..!”, dus ook afgelopen vrijdag 1 mei.. Toen was er zelfs nog een extra reden voor een feestje, omdat Quenouille toen precies 15 jaar geleden als AEGEE-dispuut werd erkend! Dat mocht natuurlijk niet onopgemerkt blijven, dus de nodige voorbereidingen werden getroffen: uitnodigingen werden verstuurd (een subtiele “Wil je ook op mijn feestje komen?” vonden we helemaal in het thema passen van de geplande poolparty in Asterion die avond), blauwe taarten werden gemaakt (jaja, BLAUW :D) en party-outfits werden gescoord.

Op donderdagavond stonden we met z’n allen met onze feestmutsen, toeters en hawaiikettingen in Asterion te shinen. Om middernacht hield onze BijenQoningin Marlijn een mooie enthousiaste toespraak, waarna de vereniging “Lang zal ze leven” begon te zingen. Toen was het tijd om de taarten aan te snijden, wat natuurlijk heel soepel verliep. Zelfs zo soepel dat er eentje op de grond viel… Maarja, gelukkig hadden we er niet voor niks 4 gemaakt :P Dat was het begin van een mooi feestje!

Dat feestje ging zelfs op vrijdagavond nog door, toen Pandemonium ervan uitgegaan was dat ons feest die avond pas was. En zodoende was er “een groep Pandemonen die zin hebben in een feestje en een cadeau voor Quenouille” en natuurlijk Quenouillers die altijd bereid zijn om mee te feesten! Benieuwd naar het cadeau?? Het heeft iets te maken met "geen relaties tussen P en aQtief", "noten kraken" en "voor degene die het langst een relatie heeft"...

Al met al was het een speciale dag om niet te vergeten. Op naar de volgende 15 jaar!

Gewoon Dies. Dat was het thema van AEGEE’s Dies van dit jaar. Acht avonden met activiteiten, van slaapfeestje tot casinoavond. Op vrijdagavond 27 maart was het tijd voor mijn persoonlijke favoriet: het gala! Nou ‘gewoontjes’ was het in ieder geval niet.

Laten we beginnen bij de locatie van het gala. In tegenstelling tot gemiddeld Enschede ’s studentengala (*kuch* Jaargetijden) was dit gala op een zeer originele locatie. Het feest vond plaats in de Grolsch Veste. De doelen omgetoverd tot bar, dansen op de middenstip en putten in de grasmat door onze hakken. Nee, dat zat er helaas allemaal niet in. Maar we mochten wèl binnentreden in een mooie zaal van de vriendenkring van FC Twente.

Eerst even terug naar de voorbereidingen van het gala. Want die zijn minstens net zo leuk als het gala zelf. Welke jurk moet ik aan? Hoe ga ik mijn haar doen? Hou ik het wel de hele avond op vol op die hakken? Oh, er moeten nog Qorsages geregeld worden! … Tot zover gewone gala vraagstukken dus. Maar dit gala had een extra puntje van aandacht: het was een gemaskerd gala. Het was dus zaak om ook nog een passend masker te vinden.

Het feestje begon voor mij bij Andrea thuis: tut-tijd! Na een kleine 2 uur voor de spiegel draaien verplaatste het feestje zich naar De Fusting, waar we met Quenouille en aanhang uit eten gingen. Toch altijd een mooi moment om in je galakleding een vol restaurant binnen te lopen. Aniek zou zeggen: héééérlijk!

Het gala zelf verliep zoals gala’s gaan: een chique openingsdrankje, eerst nog even de kat uit de boom kijken, complimenten uitdelen (en ontvangen) over mooie jurken, even poseren voor de fotograaf, dansen, nog maar eens op de foto... Terug naar de dansvloer en oh laten we nóg maar eens in de rij gaan staan voor de fotograaf! Voor ik het wist hoorde ik de Pianoman door de speakers en gingen de lichten al weer aan. Aan mijn zere voeten merkte ik dat we inderdaad al een tijdje bezig waren, ook al voelde het nog zo kort.

Al met al een zeer geslaagd gala. Tevens het eerste gala waarbij ik het van begin tot einde heb uitgehouden op mijn hakken. BAM!

Als de (mee)borrel begint met de mededeling 'ik heb een verrassing', verwacht je er geen drie!...
Ondanks dat ik de avond wat gehaast begon was het toch al snel een relaxte borrel, en wow! wat een verrassingen!

Eerst Bea die ineens op de stoep staat met een bak vol met taart, jummie! :D Voor het goed en al door had was de borrel begonnen, meeborrelaars aanwezig en gaan met die banaan! (twee(!) bakjes broodjes kregen we!) Een heerlijke avond tot iets voor twaalven, daar stonden ineens twee kadmoten op de stoep, en ze waren niet alleen, maar hadden een tweede verrassing bij zich: Jannemiek met een collega: gert of gijs? Wow, wat leuk dat de avond op deze manier verrijkt wordt!:D

en owja, voordat we het vergeten, nog geen tien minuten later heb je dan incog op de stoep, met een bos rozen!  Nadat ik in alle ijver alle Q-spullen in veiligheid heb gebracht, was er nog een mededeling van hun preas:  Ze willen graag daten!! naar aanleiding van ons valentijnsQaartje! Wat onverwacht, origineel en leuk! Ohyeah, de 'we gaan ernorm daten' whatsappgroep is aangemaakt (inclusief spelfout), alle mogelijke hartjes zijn verstuurd; en nu nog wachten op de perfecte date, wij gaan ons best doen!:D

Qus, Bob

Eerst moet je m'n voeten kussen!