26-11-2019 09:56
Stel je voor, 22 jaar geleden, een oud dorpje aan de vroegere Zuiderzee. In de verte hoor je kabbelend water, je ruikt de geur van gefrituurde kibbeling, en hoort, als je geluk hebt, wat dolfijnen geluidjes. We zitten in het Harderwijk van eind jaren ’90. Vijf wijven zitten bij elkaar. Beetje filosoferend, disQussiërend, wijn drinkend en brie etend komen ze tot het oprichten van een intens gaaf dispuut: Quenouille. Het dispuut groeit en groeit, gaat op reisjes, inaugureert nieuwe mensen, gaat op nog meer reisjes, eet nog meer brie, drinkt nog meer wijn en groeit nog meer. Het leven is goed.
Stel je nu voor, vijf weken geleden, een oud klein overdreven toeristisch maar ook idyllisch dorpje aan het IJsselmeer. Een van de eerste koude dagen van het jaar, het laatste weekend dat het Dolfinarium open is en de hotels nog steeds helemaal volgeboekt zijn. Eén hotel wordt langzaam gevuld met een wel heel bijzonder gezelschap. Al de hele dag zijn er twee mannen bezig met het sjouwen van zand en steeds meer vrouwen lopen het hotel in. Binnen worden blauwe helium ballonnen opgeblazen, blauwe servetten gevouwen en het personeel gaat zelfs aan de blauwe schortjes. Als je goed luistert hoor je hier en daar wat dolfijnen geluidjes boven het gekibbel en geklets uit. We bevinden ons in het Harderwijk van 2019, om precies te zijn, hotel Allure, aan de boulevard. In dit hotel gaat het gebeuren. Een Quenouille feest! Om te herdenken dat het hier ooit allemaal begonnen is, 22 jaar geleden.
Zoals het een hoort bij een Quenouille evenement staat veel in het teken van eten. Er zijn meerdere gangen en vooral heel veel toetjes. Zoveel keus dat niet eens alles geproefd kan worden. Er wordt veel gekletst, koffie, wijn, gin toniQ en thee gedronken. En dan ineens is het al na tienen en bedenkt de menigte dat het toch wel een keertje tijd wordt voor dat feest. Het volume van de muziek gaat langzaam omhoog, maar het barst nog niet echt los. Logisch, de groepsfoto moet nog gemaakt worden! Na tien minuten allerlei opstellingen te proberen binnen in de eetzaal wordt het opgegeven. De conclusie: ‘Het dispuut is te groot voor deze ruimte!’ Heftig… Uiteindelijk gaat de hele meute naar buiten, veel gegil, gegiebel, gelach, sommigen op panty’s maar de meesten gewoon op schoenen. Er wordt een foto gemaakt en de meute kan weer naar binnen. Opnieuw veel gegil, gegiebel, gelach en nog steeds die mensen op panty’s.
Na het maken van de groepsfoto rest er nog maar één ding: Dansen en alle smaken gin tonic proberen! Uiteindelijk gaat de muziek zachter en is het feestje afgelopen. Maar Quenouille zou Quenouille niet zijn als het feestje niet werd afgesloten met een kopje verse muntthee. En, ‘to go out with a bang’, een blauw taartje ter ere van Florine’s verjaardag!
Lieve Laura en Aniek, bedankt voor de organisatie, het heerlijke eten en het geweldige feestje dat we hebben gehad. Hotel Allure bedankt voor het feit dat jullie ons feestje wilden hosten en de vele smaken gin tonic die jullie beschikbaar hebben. Lieve dolfijntjes, ik hoop dat jullie niet te veel last van ons hebben gehad, mocht dit wel zo zijn dan spijt ons dat heel erg. Maar jullie kunnen je in ieder geval troosten met het feit dat wij nooit zo hoog zullen kunnen springen als jullie! (en dat we volgende keer weer een andere stad onveilig gaan maken)
Liefs en Qussies,
Bocelli
