Gewoon Gala?

Gewoon Dies. Dat was het thema van AEGEE’s Dies van dit jaar. Acht avonden met activiteiten, van slaapfeestje tot casinoavond. Op vrijdagavond 27 maart was het tijd voor mijn persoonlijke favoriet: het gala! Nou ‘gewoontjes’ was het in ieder geval niet.

Laten we beginnen bij de locatie van het gala. In tegenstelling tot gemiddeld Enschede ’s studentengala (*kuch* Jaargetijden) was dit gala op een zeer originele locatie. Het feest vond plaats in de Grolsch Veste. De doelen omgetoverd tot bar, dansen op de middenstip en putten in de grasmat door onze hakken. Nee, dat zat er helaas allemaal niet in. Maar we mochten wèl binnentreden in een mooie zaal van de vriendenkring van FC Twente.

Eerst even terug naar de voorbereidingen van het gala. Want die zijn minstens net zo leuk als het gala zelf. Welke jurk moet ik aan? Hoe ga ik mijn haar doen? Hou ik het wel de hele avond op vol op die hakken? Oh, er moeten nog Qorsages geregeld worden! … Tot zover gewone gala vraagstukken dus. Maar dit gala had een extra puntje van aandacht: het was een gemaskerd gala. Het was dus zaak om ook nog een passend masker te vinden.

Het feestje begon voor mij bij Andrea thuis: tut-tijd! Na een kleine 2 uur voor de spiegel draaien verplaatste het feestje zich naar De Fusting, waar we met Quenouille en aanhang uit eten gingen. Toch altijd een mooi moment om in je galakleding een vol restaurant binnen te lopen. Aniek zou zeggen: héééérlijk!

Het gala zelf verliep zoals gala’s gaan: een chique openingsdrankje, eerst nog even de kat uit de boom kijken, complimenten uitdelen (en ontvangen) over mooie jurken, even poseren voor de fotograaf, dansen, nog maar eens op de foto... Terug naar de dansvloer en oh laten we nóg maar eens in de rij gaan staan voor de fotograaf! Voor ik het wist hoorde ik de Pianoman door de speakers en gingen de lichten al weer aan. Aan mijn zere voeten merkte ik dat we inderdaad al een tijdje bezig waren, ook al voelde het nog zo kort.

Al met al een zeer geslaagd gala. Tevens het eerste gala waarbij ik het van begin tot einde heb uitgehouden op mijn hakken. BAM!